آچارفرانسه

بادكش وسیع شكم ، بادكش وسیع كتف ، بادكش زانو ، بادكش تيروئيد ، بادكش كشاله ران ، بادكش رماتيسم ، بادكش تخمدان ، بادكش پوبيس ، بادكش موضعی ، بادكش خونساز ، بادكش لغزان ، بادكش خورشيدی ، بادكش گونه ، بادکش پیشانی ، بادكش پستان ، بادكش زير پستان ، بادكش كبد ، بادكش لغزان كليه ، بادكش كليه ، بادكش قله و قاعده ريه ، بادكش وسيع ريه ، بادكش مسير سياتيك ، بادكش ديسك 

بادکش یا حجامت به دو دسته تر و خشک تقسیم بندی می شود ، تر(یا به اصطلاح حجامت) همراه خونگیری انجام می شود ، خشک(یا در اصطلاح عموم بادکش) به دو دسته گرم و سرد تقسیم بندی می شود به این ترتیب که بادکش با استفاده از آتش و لیوان یا کوزه به عنوان بادکش گرم و بادکش از طریق دستگاه های ساکشن دستی را به عنوان بادکش سرد می شناسند ، طبع بادکش گرم و خشک است 

   بادکش خشک در اکثر مواقع به عنوان درمان تکمیلی در کنار روش های درمانی اصلی(مثل حجامت تر) کاربرد دارد 

    - بعد از انجام حجامت به مدت ۱۲ تا ۲۴ ساعت از انعقاد نطفه ، عمل زناشویی ، آب آشامیدن(احتمال عفونت وجود دارد) ، کار سنگین ، حرکت زیاد ، کشیدن سیگار ، حمام گرم(منجر به تب دائمی میشود ولی در حد یک غسل مختصر با آب ولرم که داغ نباشد اشکال ندارد) ، نوره زدن ، غذای چرب ، سنگین ، شور (امام رضا (ع) : پس از حجامت و فصد از خوردن غذاهاى شور تا مدت ۳ ساعت بپرهیزید چون اگر این پرهیز مراعات نشود بعید نیست که انسان به بیمارى جرب(یک بیماری پوستی خارش دار) دچار شود) ، سرد(مثل ترشی ، ماهی ، لبنیات و ...) ، تخم مرغ ، انجام فعالیت های سنگین(مثل ورزش ، کارگری ، مسافرت های طولانی مدت و ...) ، اضطراب ، فشار روحی شدید و عصبانیت خودداری کنید

 - حجامت رو به قبله و به صورت چهار زانو انجام شود(بهترین حالت برای حفظ فشار خون و پیش گیری از افت آن) ، بدون کفش(و ترجیحا بدون جوراب) ، عینک و انگشتر عقیق - سیگار کشیدن موقع حجامت ممنوع است

 - قبل از حجامت به مدت ۱۲ تا ۲۴ ساعت از استحمام(حمام) سنگین ، نوره زدن ، پرخوری و مصرف غذاهایی که خون غلیظ تولید می کنند(مانند : تخم مرغ ، گوشت گاو ، گوساله ، کله پاچه ، عدس ، سرخ کردنی ها و غذاهای پرچرب ، اغلب غذاهای مصنوعی و ...) ، خوراکی های حاوی کافئین(چای ، قهوه ، کاکائو و ...) ، خوردن تخم مرغ(طبق روایات تا ۲۴ ساعت قبل و بعد حجامت حرام است( باعث نفس تنگی میشود) ، ترجیها تا یک هفته قبل و بعد از حجامت تخم مرغ خورده نشود(قبل از حجامت باعث غلظت خون و بعد از حجامت باعث بیماری می شود)) ، غذای سرد ، ماهی ، دخانیات و همبستری با زنان خودداری گردد  

 سن حجامت : سالی یکبار مخصوصا در بهار همه مردم حتی افراد کم خون لازم است حجامت کنند - بعد از ۴ ماهگی میتوان حجامت کرد - افراد دموی بهتر است حداقل چهار بار در سال حجامت کنند - هر چه خون کمتر باشد و بدن سرد باشد دفعات حجامت باید کم شود - برای خانم ها حجامت ملایم لازم است(خون کم گرفته میشود) - حداقل فاصله بین حجامت در حالت عادی(حالت های مثل فصد ، جراحی ، خون دماغ ، قاعدگی ، خونریزی شدید ، شکستگی و ... در فاصله هایی بین دو حجامت تاثیر دارد) به اندازه سن است(سن قمری) یعنی مثلا فردی با سن ۳۰ سال سی روز یکبار است (در برخی موارد درمانی سه روز یا بیشتر پشت سر هم تجویز میشود) و کمتر از ۲۰ سال هر ماه یکبار 

با توجه به مجموع روایات حجامت از یک دیدگاه به دو قسم تقسیم می شود : ۱- حجامت پیشگیری ۲- حجامت درمانی

۱- حجامت پیشگیری برای کسانی که باید در اولین وقت «مناسب» حجامت کنند ۲- حجامت درمانی برای کسانی که در اولین زمان «ممکن» باید حجامت کنندکه از آن تعبیر به حجامت تَبَیُّغ(چیرگی ، تسلط یا خلل در خون و ...) می شود که پیغمبر می فرماید اصلا صبر نکن حتی اگر شده با سر نیزه حجامت کن 

اغلب امراض ناشی از غلبه یکی از طبایع یا غلبه چند تایی آنها است ، رسول خدا (ص) : دردها و بیماری ها عمدتا سه دسته و داروهای عمده نیز سه گونه هستند ، بیماری ها عبارتند از زیادی خون ، مره (صفرا و سودا) و بلغم که درمان زیادی خون حجامت است ، درمان زیادی بلغم حمام است (که به عرق دفع میشود) و درمان زیادی صفرا و سودا مصرف مسهل می باشد 

خلط دم یکی از اخلاط چهارگانه انسانی و مزاجش گرم و تر است؛ ناشی از کودکی، بهار و حرکات و شادی های معتدل؛ رنگ آن سرخ؛ بوی آن خوش یا بی بو؛ مزه اش شیرین و قوام آن معتدل است.

به مانند خلط بلغم و بر خلاف خلط های صفرا و سودا، جایگاه ذخیره ای ندارد و در کل بدن و به ویژه در رگ های خونی پراکنده است.

بلغم یکی از اخلاط چهارگانه بدن انسان و معادل آب در طبیعت است. طبعی سرد و تر دارد و درواقع، خون خام، نپخته، سرد و شیرین است. البته بلغم طبیعی کمی گرمی دارد زیرا اگر این گونه نبود اصلا حرکت نمی کرد.

رنگ آن سفید است و حالتی شبیه سفیده تخم مرغ دارد. شاید بتوان گفت که معادل پلاسمای خون است.این خلط هم مانند خلط دام دارای جایگاه ذخیره ای نیست و در سراسر بدن پراکنده است.

بلغم، استعداد تبدیل شدن به دو خلط سودا و دم را دارد. اوّلی با کاهش رطوبت و دوّمی با افزایش حرارت.درواقع، بلغم با حرارت دیدن به خون تبدیل می شود.

خلط سودا، یکی از اخلاط چهارگانه انسانی، مزاجش سرد و خشک و محلّ ذخیره آن در طحال است. سودا، درواقع، رسوب خون است. رنگ آن سیاه، محرک اشتها و استخوان ساز است.

در مقام تشبیه، اگر اخلاط بدن را به مثابه غذایی که داخل دیگ در حال پختن است فرض کنیم، قسمت خام و نپخته غذا، خلط بلغم است؛ قسمت خوب پخته غذا، خلط دم است؛ کفی که روی غذا شکل می گیرد، خلط صفراست و «ته دیگ» غذا، همان سوداست. این ته دیگ می تواند شکلی طبیعی داشته باشد یا آن که بسوزد و حالتی غیرطبیعی پیدا کند.

 
در بین اخلاط، معادل آتش است در بین عناصر. طبع آن گرم و خشک و درواقع کف روی خون است. رنگ آن زرد و مزه آن تلخ است. در کبد تولید و در کیسه صفرا انبار می شود.
کار اصلی صفرا ایجاد حرکت و حرارت در بدن است. خلطی است تیز و سوزاننده که به خون لطافت می دهد و مسیر را برای دیگر اخلاط،  باز می کند؛ درواقع صفرا به جریان خون در عروق تنگ و باریک کمک می کند.
 
صفرا به هضم غذا کمک می کند؛ بلغم لزج را از روده ها بیرون می راند؛ حرکات روده را زیاد می کند و با تحریک ماهیچه های مقعد، احساس دفع را باعث می شود.
صفرا در سراسر بدن به دفع مواد زائد کمک می کند.

1.رنگ پوست بدن(پوست زیر لباس مدنظر است):

• گندمگون، سبزه،(گرم)

• گلگون(تر)

• گرایش به سفیدی و رو به مهتابی(سرد)

• گندم گون و به سمت تیرگی و مات(خشک)

اطبای گران‌قدر ایرانی، برای تشخیص مزاج ذاتی هر فرد (یا همان سرشت مادرزادی)، شاخص‌های ده‌گانه‌ای (که در ادامه به آن اشاره خواهد شد) را بررسی می‌کردند؛ که هر یک از آن‌ها چندین حالت و صفت را در برمی‌گرفت؛ بر اساس این علائم و نشانه‌های بالینی، تشخیص مزاج ذاتی مستلزم معاینه صحیح، دقت نظر و تفسیر صحیح توسط پزشک متخصص طب ایرانی است؛ و این در حالی است که بدون توجه به ظرافت‌های تشخیص مزاج توسط مدعیان ناآگاه، شاهد تشخیص‌های ضد و نقیض و در نتیجه، تجویزهای غلط هستیم.

مزاج کیفیتیست در طب سنتی که از مخلوط شدن عناصر چهارگانه (آب، آتش، باد، خاک) در بدن پیدا می‌شود. طبق ذخیره خوارزمشاهی از تاثیر این ۴ عنصر، ۹ حالت مختلف پدید می‌آید که آن‌ها را با هم مرور می‌کنیم با این توضیح که ۴ تای ابتدایی مزاج‌های اصلی نامیده می‌شود:

۱. مزاج گرم و خشک (صفراوی)

۲. مزاج گرم و‌تر (دموی)

۳. مزاج سرد و خشک (سوداوی)

۴. مزاج سرد و‌ تر (بلغمی)